Take courage

Geen lijst met zegeningen.
Geen lijst met teleurstellingen.
Geen opsomming van de wonderen.
Geen opsomming van de worstelingen.
We weten allemaal dat ze er zijn.
De ups en de downs.
Het lachen en het huilen.
De onzekerheid, de twijfel.
Het geluk en het volle vertrouwen.
Want, in al die dingen, kwam ik de afgelopen dagen achter,
staat één ding boven water:
God is goed.

Gaandeweg het jaar kwam er mist op.
Vond ik het moeilijk om één stap per keer te zetten,
want ik wilde zoveel meer.
Tot ik vanmorgen letterlijk in de mist liep en ervan begon te genieten.
De rijp aan de bomen, de vogeltjes om mij heen.
Geen getuur, maar dichtbij scherpstellen en de schatten ontdekken.
Want juist daar onthult God zijn plannen. In het wachten.

 

Je doet het voor Mij {Matteüs 25}

Vijftig paar ogen op mij gericht als ik start met lezen van een passage uit de Bijbel. Een mooie toepasselijke tekst voor de avond en voor het thema waar wij -broers en zussen in de kerk- mee bezig zijn. Maar terwijl ik begin te lezen, begint dat wat ik aan het lezen ben zich voor mijn ogen af te spelen, het wil mij meer zeggen dan dat ik van te voren bedacht had. En nadat ik het stukje uit heb kan ik alleen maar bedenken: “Dit wilde ik jullie graag meegeven”. Ondertussen richt ik mij op de taken voor de rest van de avond. Nu, ruim een week later, speelt deze tekst nog door mijn hoofd, tijd voor een blog.

Wanneer de Zoon des mensen komen zal in Zijn heerlijkheid en al de heilige engelen met Hem, dan zal Hij zitten op de troon van Zijn heerlijkheid.
En voor Hem zullen al de volken bijeengebracht worden, en Hij zal ze van elkaar scheiden zoals de herder de schapen van de bokken scheidt.
En Hij zal de schapen aan Zijn rechterhand zetten, maar de bokken aan Zijn linkerhand.
Dan zal de Koning zeggen tegen hen die aan Zijn rechterhand zijn: Kom, gezegenden van Mijn Vader, beërf het Koninkrijk dat voor u bestemd is vanaf de grondlegging van de wereld.
Want Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven; Ik had dorst en u hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling en u hebt Mij gastvrij onthaald.
Ik was naakt en u hebt Mij gekleed; Ik ben ziek geweest en u hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis en u bent bij Mij gekomen.
Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden: Heere, wanneer hebben wij U hongerig gezien en te eten gegeven? Of dorstig en te drinken gegeven?
Wanneer hebben wij U als een vreemdeling gezien en gastvrij onthaald, of naakt en hebben U gekleed?
Wanneer hebben wij U ziek gezien of in de gevangenis en zijn bij U gekomen?
En de Koning zal hun antwoorden: Voorwaar, Ik zeg u: voor zover u dit voor een van deze geringste broeders van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan.
{Matteus 25:31-40 ~ HSV}

Toen ik het stuk las voordat ik het voorlas aan de groep mensen, raakte het mij dat wat ik doe voor een ander, dat ik dat doe voor Jezus. Elke hand die vastpak, elke schouder die omarm, elke traan die ik van een gezicht afwis, het is alsof ik de hand, schouder of gezicht van Jezus aanraak. Maar, ik zag ook een andere kant. Hulp bieden gaat mij goed af, dat lukt mij en ik vind het fijn om te doen. Alleen, met hulp vragen heb ik meer moeite en vaak ploeter ik eerste zelf flink voordat ik bij een ander ten rade ga.
En ineens drong het tot mij door. Zolang ik weiger om hulp te vragen, al is het bij iets kleins, dan laat ik Jezus buiten staan, dan heeft Hij geen plek in mijn leven.
Het wordt tijd dat ik, en jij, hulp vragen, onze handen uitstrekken, naar de uitgestrekte handen. Want ja, het is waar is mijn ervaring, als je om hulp vraagt, zijn er mensen die je willen helpen. Stop met denken dat hulp vragen een teken is van zwakte. En stop met denken dat je beter bent als je iemand helpt. Ga voor de simpele verbinding van uitstrekken en besef dat Jezus in jullie midden is.